Przyczyny ginekomastii
Ginekomastia może mieć podłoże fizjologiczne lub mieć związek ze zmianami patologicznymi, towarzyszącymi innej chorobie. Wynika zwykle ze zmian hormonalnych, polegających na zwiększeniu poziom estrogenu w stosunku do testosteronu. U chłopców w okresie dojrzewania rozrost gruczołów piersiowych i ich powiększenie związane jest ze zwiększeniem ilości wolnego estrogenu i zwykle ustępuje w ciągu kilku miesięcy. Zwiększenie poziomu żeńskich hormonów we krwi może wynikać również z choroby nowotworowej, np. nowotworu jąder, nadnerczy, ośrodkowego układu nerwowego oraz ze zmian nienowotworowych – między innymi przerostu nadnerczy. U starszych mężczyzn przyczyną ginekomastii bywają procesy polegające na zmniejszeniu wytwarzania androgenów, wynikające z naturalnego procesu starzenia się organizmu.
Ginekomastia może pojawić się jako choroba towarzysząca przewlekłym chorobom wątroby i nerek, przez które dochodzi do zwolnienia przemian hormonów płciowych w organizmie i zaburzenia gospodarki hormonalnej. Mężczyźni chorujący na nadczynność tarczycy również mogą mieć objawy ginekomastii. Czasami przyczyną pojawienia się problemu jest zażywanie leków – np. spironolaktonu, stosowanego przy niewydolności serca lub ketokonazolu, czyli medykamentu stosowanego w leczeniu grzybicy.
Diagnoza i leczenie
Podstawą rozpoznania ginekomastii jest przede wszystkim wywiad lekarski oraz badanie fizykalne. Określając przyczyny problemu, lekarz uwzględnia przede wszystkim wiek pacjenta oraz stara się wykluczyć poważne schorzenia, np. nowotwory. Specjalista może zlecić również wykonanie badań laboratoryjnych, takich jak morfologia krwi z rozmazem, próby wątrobowe oraz nerkowe, stężenie estradiolu, testosteronu, TSH, LH i FSH w surowicy, a także – w razie podejrzenia nowotworu – markery nowotworowe. Konieczne jest również także wykonanie USG gruczołów piersiowych, jąder, a także jamy brzusznej w celu wykluczenia guzów nadnerczy.
Sposób leczenia ginekomastii jest zależny od jej przyczyny – jeżeli powodem występowania schorzenia jest nowotwór, konieczne jest leczenie onkologiczne. Jeśli zaś ginekomastię wywołała choroba wątroby, nerek lub tarczycy, terapia polega głownie na dążeniu do poprawy funkcjonowania tych narządów. W przypadku gdy ginekomastię wywołały leki, lekarz powinien zalecić ich odstawienie lub przepisać zamienniki, w których występowanie podobnych skutków ubocznych jest znikome. Ostatecznością jest leczenie chirurgiczne. Stosowane jest ono w sytuacjach, w których terapia przyczynowa nie daje rezultatów oraz w przypadku ginekomastii samoistnej, niezwiązanej z inną chorobą. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym i polega na usunięciu nadmiaru tkanki gruczołowej oraz tłuszczowej.
Więcej na temat tego, jakie są rodzaje ginekomastii i czym się od siebie różnią, chętnie wyjaśnią doradcy medyczni tourmedica.pl, którzy ponadto w profesjonalny sposób doradzą, gdzie najlepiej szukać pomocy.
